De gamesindustrie worstelt met het begrip Soulslike, maar het is niet de verwarring die je denkt. Na het enorme succes van FromSoftware met Dark Souls, is de term gebruikt voor veel spellen die lijken op het ontwerp van deze studio. Echter, er ontstaat vermoeidheid over het label, vooral omdat het vaak wordt toegepast op spellen die geen echte Soulslikes zijn, maar simpelweg derde-person action-RPG's. De vraag rijst: wat maakt een game een Soulslike? Moet het beschikken over stamina gauges en verlies van valuta bij de dood? Het is een discussie die steeds relevanter wordt met de aankondigingen van nieuwe spellen zoals Lords of the Fallen 2 en Valor Mortis. De industrie, vooral vanuit China, neigt naar het ophemelen van hun titels door ze te vergelijken met Dark Souls, wat leidt tot een verzadiging van het genre. Het is tijd om deze spellen als unieke ervaringen te waarderen zonder ze terug te brengen tot een smalle definitie.

Wat maakt een game echt een Soulslike?

Een game wordt meestal als een Soulslike beschouwd als het een derde-person combat systeem heeft met specifieke elementen zoals een uithoudingsvermogen meter, het verliezen van valuta bij de dood en een bepaalde ontwerpstructuur. Echter, veel games die deze elementen bevatten zijn eigenlijk alleen maar action-RPG's en geen echte Soulslikes.

Recentelijk zijn er verschillende games aangekondigd die als Soulslikes worden bestempeld, waaronder Lords of the Fallen 2 en Valor Mortis. Dit heeft geleid tot discussies over de legitimiteit van deze classificaties, vooral omdat ze vaak worden verward met meer algemene actie-RPG's. Naast het belang van unieke gameplay-eigenschappen, benadrukken sommige ontwikkelaars dat zij elementen uit andere genres integreren om hun eigen stijl te creëren, zoals te zien is bij titels als Lies of P en Wuchang: Fallen Feathers.